Συνέλευση 27/3

Όλοι/ες στο "Στέκι" στο Χαλάνδρι (Αβέρωφ 27) το Σάββατο 27/3 στις 12.00 στη συνέλευση της Μαθητικής Πρωτοβουλίας Resistance.Σε μια κοινωνία που θέλει τους νέους στο περιθώριο,η μόνη απάντηση που μπορεί να δοθεί στο σύγχρονο αστικό κοινωνικο-πολιτικό σύστημα είναι αυτή της πάλης και της αντίστασης.Στο μέλλον που μας ετοιμάζουν,απαντάμε με τα όνειρά μας και διαλέγουμε το δρόμο του αγώνα.Γιατί:
"ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΟΛΑΚΕΡΗ ΓΗ..."

Κάλεσμα για τη συγκέντρωση στις 24/2

ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ…

Σύμφωνα με στοιχεία της ευρωπαϊκής επιτροπής, η Ελλάδα καταλαμβάνει μία από τις πρώτες θέσεις στην ανεργία των νέων μεταξύ των ηλικιών 18-24. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι δείκτες για την ανεργία είναι ιδιαίτερα ανησυχητικοί, καθώς η ανεργία στην Ελλάδα, τον Οκτώβριο του 2009 εκτοξεύθηκε στο 9,8% - έναντι 7,4% τον Οκτώβριο του 2008. Σήμερα, δύο στους τρεις νέους είναι άνεργοι.
Παράλληλα, το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης προβλέπει επιπλέον αύξηση της ανεργίας το 2010 στο 9,9%, ενώ ο υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος εκτίμησε ότι ο αριθμός των ανέργων θα ανέλθει στο 1 εκατομμύριο.
Εν τω μεταξύ, οι οικονομολόγοι και επιστημονικοί σύμβουλοι του Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, εκτιμούν ότι το πραγματικό ποσοστό ανεργίας ξεπερνά ήδη το 15%, κυρίως εξαιτίας του ότι "για πάρα πολλά χρόνια δεν αξιοποιήθηκαν όπως έπρεπε οι ευρωπαϊκοί πόροι".

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ!

Αναμφίβολα, η επίθεση του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου που δέχονται οι εργαζόμενοι είναι απ' τις πιο σφοδρές των τελευταίων χρόνων, καθώς η επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα και η καταπάτηση των στοιχειωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων, αποτελούν αποφάσεις της ΕΕ, τις οποίες πρόθυμα υπηρέτησαν και υπηρετούν οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών.

Το πρόσχημα, λοιπόν, για να παρθούν τα αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία έλαβε και θα λάβει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, είναι η έξοδος από την οικονομική κρίση. Μια κρίση που προήλθε από τις εσωτερικές αντιφάσεις και αδυναμίες του οικονομικού συστήματος, τώρα θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά κοινωνικά στρώματα.

ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Οι τελευταίες γενιές βιώνουν σε αρκετά έντονο βαθμό τις επιταγές της σύγχρονης οικονομίας, καθώς και το δημοσιονομικό αδιέξοδο της χώρας. Βιώνουν τη σύγχρονη κοινωνική και πολιτιστική σήψη. Τη βιώνουν μέσα από τις "γκρίζες" σχολικές αίθουσες, μέσα από τη στείρα μόρφωση, την ανούσια αποστήθιση και εντατικοποίηση, καθώς και μέσα από ένα εκπαιδευτικό σύστημα εξειδίκευσης.

Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που υπηρετεί την υποτέλεια προς τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, ένα εκπαιδευτικό σύστημα που αποσκοπεί στη δημιουργία ανθρώπων- ρομπότ, ειδικευμένων- ανέργων. Αλλά η νέα γενιά και το μαθητικό και νεολαιίστικο κίνημα, όπως το Δεκέμβρη έδειξε την αντίδρασή της προς ένα ολόκληρο σύστημα, έτσι και τώρα, δείχνει έμπρακτα την αλληλεγγύη του προς το εργατικό κίνημα, υποστηρίζοντας τα δίκαια αιτήματα του για συλλογικές συμβάσεις, πραγματικές αυξήσεις, καθώς και για ίση και ασφαλισμένη εργασία.

Συμμαθητές, συμμαθήτριες

Την Τετάρτη, στηρίζοντας την πανελλαδική απεργία διαδηλώνουμε μαζί με τα σχολεία μας, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Σε μια κοινωνία που θέλει τους νέους στο περιθώριο, πνίγοντάς τους στα υλικά αγαθά και στερώντας την ελευθερία τους, εμείς, προτάσσοντας τα όνειρά μας, απαντάμε με αγώνες και ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ ΣΤΙΣ 11.00!

ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ RESISTANCE

Επικοινωνία:http//:mathitikiprotresistance.blogspot.com

Ένα διήγημα για τον ένα χρόνο από την εισβολή του ισραηλινού στρατού στη λωρίδα της Γάζας

ΝΑΜΟΥΤ ΟΥΛΑΝ ΑΡΚΑΑ

Η γυναίκα κρατούσε το αγόρι σφιχτά απ’ το χέρι. Μη με σφίγγεις, διαμαρτυρόταν εκείνο. Δε σε σφίγγω, του αντιγύριζε εκείνη, και χαλάρωνε το κράτημα. Κι ύστερα ασυναίσθητα, το ξανάσφιγγε.

Το αγόρι δεν ήξερε, όπως και κανένας άλλος, ότι τις νύχτες στεκόταν ώρα πάνω απ’ το κρεβάτι του. Λύγιζε στη θέα των ζωγραφισμένων ματόφρυδων, της γραμμής του στόματος, ίδιου με του πατέρα του, των ζυγωματικών που γυάλιζαν πάνω στο σταρένιο δέρμα.

Ακουμπούσε την παλάμη της στο ζεστό μάγουλο, κι όταν το αγόρι συναισθανόταν το άγγιγμα και γύρναγε πλευρό, «μη μου φύγεις», παρακαλούσε. Σιωπηλά, κι ύστερα έστρεφε το βλέμμα στο ταβάνι.

Η γυναίκα κι ο γιος της, συνέχιζαν να περπατάνε. Η πορεία πέρασε τον Ερυθρό, πέρασε το Γηροκομείο, και σταμάτησε στην συμβολή Κατεχάκη και Κηφισίας. Κι όταν το μπλοκ των συμπατριωτών της προχώρησε μπροστά, η γυναίκα επιχείρησε να σφίξει δυνατότερα το χέρι του αγοριού. Εκείνο όμως απογειώθηκε μ’ ένα τίναγμα, πέταξε με ορθάνοιχτα φτερά μπροστά από τους παραταγμένους ένστολους, κι έσμιξε με το σμήνος των δικών του, που κράδαιναν στις φούχτες τους πέτρινα νεράντζια.

Αχμέντ! Φώναξε η γυναίκα. Τ’ όνομα του χαμένου άντρα της, αλλά το αγόρι δεν την άκουσε. Η δεξιά φτερούγα του εκσφενδόνισε σ’ ακαριαία ριπή την πλατιά πέτρα, που διέγραψε μια τέλεια ημικυκλική τροχιά στον αέρα, και προσγειώθηκε πέντε μέτρα αριστερότερα από την πρόσοψη της απέναντι πρεσβείας.

Ο Σωκράτης ήταν μόλις πέντε χρονών. Κι εκείνο το πρωί, είχε μείνει μόνος του. Έπαιζε ως συνήθως μπροστά στην αυλόπορτα του σπιτιού τους, περιμένοντας τ’ αδέρφια του να γυρίσουν από το σχολείο. Είδε την πέτρα που γυάλιζε στη γωνία της μάντρας τους, κι έτρεξε να τη σηκώσει. Χάζεψε τα ζωηρά χρώματα και τα περίτεχνα καλλιγραφικά σύμβολα ώσπου βαρέθηκε, και την έριξε στην τσέπη του μπουφάν του.

Δεν μπορούσε να ξέρει πως ήταν ζωγραφισμένη από την αδερφή του Αχμέντ, κι ήταν πολύ μικρός για να ξέρει πως το προηγούμενο μόλις απόγευμα χερσαίες Ισραηλινές δυνάμεις είχαν εισβάλλει στην λωρίδα της Γάζας. Ότι το χρωματιστό παραλληλόγραμμο απεικόνιζε τη σημαία της Παλαιστίνης, και πως από κάτω η κοπέλα είχε γράψει ΝΑΜΟΥΤ ΟΥΛΑΝ ΑΡΚΑΑ, που θα πει

πεθαίνουμε αλλά δεν γονατίζουμε

Σε όλους τους αγωνιστές και τους εξεγερμένους

Συνέλευση Μαθητικής Πρωτοβουλίας Resistance

ΑΥΡΙΟ Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ RESISTANCE.Απευθύνουμε κάλεσμα προς όλους και όλες για να συζητήσουμε για το μαθητικό κίνημα,την παιδεία και τους στόχους μας.Κύριο θέμα συζήτησης θα είναι ο φετινός Δεκέμβρης και οι κινητοποιήσεις γύρω από αυτόν.Η συνάντηση είναι στις 15.00 στο σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας.
Επικοινωνία:6986606782

ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ

ΑΛΕΞΗ ΖΕΙΣ-ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ

Σάββατο,6 Δεκεμβρίου,22.30 το βράδυ. Ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται εν ψυχρώ από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Με αφορμή την δολοφονία του Αλέξη μια ολόκληρη γενιά που μέχρι τότε χαρακτηριζόταν ως γενιά του καναπέ, ξεχύθηκε στους δρόμους, αγωνίστηκε και πάλεψε για όλα αυτά που της στέρησαν. Η δολοφονία του Αλέξανδρου κάθε άλλο παρά μεμονωμένο περιστατικό ήταν, αφού η κυβέρνηση των σκανδάλων, της λιτότητας και της τρομοκρατίας, δεν μπόρεσε να κρύψει πίσω από φτηνά δάκρυα και κούφιες συγγνώμες το αληθινό της πρόσωπο. Ο Αλέξης θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας. Ο φίλος μας, ο αδερφός μας, ένας από εμάς.

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΛΕΕΙ…

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στις πορείες που έγιναν κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη και του Γενάρη δεν ακούστηκαν μόνο συνθήματα ενάντια στην καταστολή και τη βία των αστυνομικών. Όπως προαναφέρθηκε, η δολοφονία του Αλέξη δεν ήταν η αιτία, αλλά η αφορμή, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ένα ποτήρι που γέμιζε συνεχώς με σκάνδαλα, αδικία και εκμετάλλευση. Έτσι το ποτήρι αυτό ξεχείλισε και έγινε ορμητικός χείμαρρος. Και όσοι βγήκαν στους δρόμους, φώναξαν για μια δίκαιη και πραγματική παιδεία. Επαναστάτησαν ενάντια στην παιδεία που υπολειτουργεί με λιγότερο από το 3% του Α.Ε.Π. Ενάντια στην παιδεία των ιδιωτικών πανεπιστήμιων. Ενάντια στην παιδεία και το σύστημα που θέλουν μαθητές-ρομπότ, που μόλις τελειώσουν το πανεπιστήμιο βγαίνουν στην παραγωγή και στο ανελέητο κυνήγι επισφαλούς εργασίας σαν προϊόντα προς κατανάλωση ή αλλιώς προσλαμβάνονται από το δημόσιο ως "ειδικευμένοι ανειδίκευτοι", χωρίς καμία ουσιαστική γνώση και κατάρτιση, αλλά προχωρώντας μέσα από ένα άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα παπαγαλίας και αποστήθισης.

ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΑΛΗΤΕΣ…

Χωρίς κανείς να αναμένει έναν τέτοιο ξεσηκωμό της νεολαίας, ήταν πολύ εύκολο για την κυβέρνηση και τα περισσότερα κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά κόμματα να δικαιώσουν και να κατανοήσουν την οργή και την αγανάκτηση των νέων, εφόσον αυτή εκφραζόταν με άναμμα κεριών, δάκρυα και γενικότερα με πένθος αλλά και να χαρακτηρίσουν τους μαθητές γνωστούς-αγνώστους, κουκουλοφόρους κλπ., και να καταδικάσουν ενέργειες όπως είναι οι μαζικές πορείες, οι καταλήψεις,οι συγκρούσεις με τα ΜΑΤ κλπ. Η κοινωνία που αδυνατεί πλήρως να δώσει καμία απολύτως αξία στους νέους ανθρώπους, η κοινωνία που αδιαφορεί πλήρως για τις δολοφονίες μαθητών, μεταναστών και εργατών. Η «πολιτισμένη» κοινωνία που χαρακτήρισε με το χειρότερο και πιο ελεεινό τρόπο τους νέους/ες που στερούνται τα όνειρα και τις ζωές τους, είτε άμεσα με δολοφονίες και ξυλοδαρμούς μαθητών, είτε έμμεσα, μέσα από ένα σωφρονιστικό και σαδιστικό εκπαιδευτικό σύστημα, που μέσα από την ανούσια εντατικοποίηση στοχεύει στην απαλλοτρίωση ιδεών που οδηγούν στην αντίδραση, αλλά και στην μαζοποίηση και εκρομποτοποίηση των ανθρώπων. Δακτυλόδειξαν μια ολόκληρη γενιά, χαρακτηρίζοντας όσους έριξαν πέτρες και νεράντζια στους αστυνομικούς, ή όσους έσπασαν τράπεζες και μεγαλοεπιχειρήσεις και εταιρείες ως κουκουλοφόρους και προβοκάτορες. Αδιαμφισβήτητα, αυτή η γενιά είναι απολίτικη, κάτι που εν μέρει οφείλεται στην αδράνεια και τη σκόπιμη αδυναμία των προηγούμενων γενιών να περάσουν κάποια στοιχειώδη ιδεώδη σ’αυτήν τη γενιά. Παρ’όλα αυτά, αυτή η γενιά είναι βαθύτατα συνειδητοποιημένη, κάτι που αποδείχτηκε από την υγιή αντίδραση των νέων σ’αυτήν την άδικη δολοφονία. Πως μπορεί ένας έφηβος ο οποίος δεν έχει μάθει καν πώς να αντιδρά να χαρακτηρίζεται προβοκάτορας; Σ’ένα κράτος που ποινικοποιούνται και θεωρούνται παράνομες οι κουκούλες, σ’ένα κράτος κουκούλας και μάσκας, οι γραβατωμένοι, οι ρασοφόροι και οι κουστουμάτοι κλέβουν νόμιμα τα χρήματα και τις περιουσίες των Ελλήνων πολιτών. Δηλαδή πως έπρεπε να αντιδράσει ένας φυσιολογικός άνθρωπος όταν η κυβέρνηση επίσημα ενισχύει τις τράπεζες με 28δις για την διατήρηση της ελεύθερης αγοράς, όταν στην Ελλάδα του 2008, στο κράτος «δικαίου» και «πρόνοιας» δολοφονούνται μαθητές και μετανάστες, όταν η Ελλάδα αγοράζει μεγαλύτερο ποσοστό από το 1% του παγκόσμιου εμπορίου όπλων, όταν οτιδήποτε διαφορετικό και ελεύθερο ισοπεδώνεται; Ποιος έκανε πλιάτσικο στα σπασμένα μαγαζιά; Ο φτωχός μετανάστης που ζει στο περιθώριο; Αυτοί οι γραβατωμένοι κάνουν πλιάτσικο με τις κλεμμένες μας ζωές. Ευτυχώς οι μαθητές δεν έκαναν τη χάρη σε κανέναν υπουργό να κλάψουν και να πενθήσουν, αλλά αντέδρασαν, βγήκαν στους δρόμους και έγιναν κίνημα, εκφράζοντας την οργή τους είτε μέσα από πορείες, είτε μέσα από καταλήψεις κτιρίων, είτε μέσα από συγκρούσεις με την αστυνομία, είτε και ακόμα μέσα από σπασίματα τραπεζών. Αλλά είναι πολύ εύκολο να καταδικάζονται τέτοιου είδους ενέργειες όταν το κέρδος έχει μεγαλύτερη αξία από την ανθρώπινη ζωή…

ΑΛΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΑΤ ΚΙ ΟΙ ΑΣΦΑΛΙΤΕΣ…

Η απάντηση της κυβέρνησης στον ξεσηκωμό της νεολαίας, δόθηκε μέσα από ξυλοδαρμούς και συλλήψεις μαθητών και φοιτητών, μέσα από πνίξιμο διαδηλώσεων στα χημικά και τέλος, μέσα από την ανεξέλεγκτη αστυνομοκρατία, η οποία αν μη τι άλλο, έδειξε τη δύναμη της δεξιάς κυβέρνησης (με τη σύμπραξη του αστικού ΠΑΣΟΚ και του εθνικιστικού ΛΑΟΣ,η οποία «υπερασπιζόμενη» τα πάτρια εδάφη και «προστατεύοντας» τις ιδιωτικές επιχειρήσεις,προσπάθησε να επιβάλει την τάξη και την πειθαρχεία για τη διατήρηση της "κοινωνικής ειρήνης". Αυτό ήταν ένα απλό πρόσχημα, για να μπορέσουν να σπείρουν τον φόβο και την τρομοκρατία,από τους δρόμους και τις πανεπιστημιακές σχολές,μέχρι τα σπίτια μας. Κι όμως, όταν υπάρχει θέληση, καμία διμοιρία, κανένα κλομπ και όπλο δεν μπορεί να σταματήσει έναν τέτοιο ξεσηκωμό. Όπως έγινε και τον Δεκέμβρη, που παρά την προκλητική στάση της κυβέρνησης, ο κόσμος έδειξε ότι δεν τρομοκρατήθηκε, δε φοβήθηκε από τις απειλές της αστυνομίας, αλλά ακλόνητος από τα πάνοπλα ΜΑΤ, τους τρομονόμους και τις προβοκάτσιες, αγωνίστηκε ενάντια στην τρομοκρατία, τη βία και την καταστολή.

ΔΕ ΣΕ «SONY»…

Τα πολύ αγαπητά σε όλους ΜΜΕ, δε θα μπορούσαν να παίξουν άλλο ρόλο, παρά να λειτουργήσουν ως μέσα εκφοβισμού και προπαγάνδας που μέσα από ψέματα, προσπάθησαν να καταλαγιάσουν την αγανάκτηση και να αποτρέψουν τις αντιδράσεις του λαϊκού κινήματος. Έτσι, για μια ακόμα φορά, ασχολήθηκαν με τις σπασμένες βιτρίνες και τους κουκουλοφόρους. Δεν ήταν οι βιτρίνες των μαγαζιών αυτές που έσπασαν, αλλά η βιτρίνα της δημοκρατίας. Η λεγόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο μια δικτατορία αστικού τύπου (Καρλ Μαρξ). Γιατί δεν γίνεται να είναι δημοκρατικό ένα πολίτευμα στο οποίο ο λαός αντί για βουλευτές, ψηφίζει εκπροσώπους πολυεθνικών που λογοδοτούν στη βουλή για λογαριασμό τραπεζών και λοιπών εταιρειών. Για ποια δημοκρατία μιλούν, όταν στο κέντρο της Αθήνας, ένας μαθητής δολοφονείται από ένα όργανο της τάξης; Για ποια δημοκρατία μιλούν όταν άνθρωποι πεθαίνουν στους δρόμους; Σε μια τέτοια δημοκρατία που η ελευθερία των ανθρώπων προσδιορίζεται από την ατομική τους ιδιοκτησία και την αγοραστική τους δύναμη, δε χωρούν εξεγέρσεις, δε χωρούν δικαιώματα, δε χωρά το διαφορετικό. Αλλά αυτή τη φορά, ο Πρετεντέρης και ο κάθε Πρετεντέρης διαψεύθηκαν. Διαψεύθηκαν από τις μαζικές διαδηλώσεις του κόσμου σε όλη την Ελλάδα. Διαψεύθηκαν από τις πορείες των μαθητών στα αστυνομικά τμήματα, από τις καταλήψεις σχολείων, σχολών και κτιρίων. Διαψεύθηκαν από την αφύπνιση μιας ολόκληρης γενιάς. Και όσο κι αν προσπάθησαν τα ΜΜΕ να καλύψουν την βία και την καταστολή, δεν κατάφεραν ούτε στο ελάχιστο να κρύψουν το πραγματικό πρόσωπο της πολιτικής που ακολουθούν οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων και να σταματήσουν τον αγώνα της νεολαίας.

ΜΟΝΟ ΤΑ ΨΟΦΙΑ ΨΑΡΙΑ ΠΑΝΕ ΜΕ ΤΟ ΡΕΥΜΑ…

Το Δεκέμβρη, όπως συμβαίνει στις περισσότερες εξεγέρσεις, προσπάθησαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους οι γνωστοί-καθόλου άγνωστοι σιωπηλοί νοικοκυραίοι, οι λεγόμενοι «εργατοπατέρες», που ακόμα και όταν αντιδρούν ενάντια στην φτώχεια, την αδικία κλπ., οι αντιδράσεις τους είναι πάντα συμβατές με τα κοινώς αποδεκτά και οριοθετημένα κοινωνικά πλαίσια και έχουν εθιμοτυπικό χαρακτήρα. Η σιωπηλή, λοιπόν, πλειοψηφία των νοικοκυραίων, παρέμεινε ακλόνητη και αδιάφορη για τη νεολαιϊστικη εξέγερση και όλοι αυτοί οι «εργατοπατέρες» προσπάθησαν να κρατήσουν το «εγώ» τους σε μια διεφθαρμένη κοινωνία. Ήταν όλοι αυτοί που διαμαρτυρήθηκαν για τις σπασμένες βιτρίνες, όλοι αυτοί που πάσχισαν για τη διατήρηση της μίζερης ρουτίνας, του βολέματος. Αλλά ακόμα και όσοι μετά τον Δεκέμβρη άρχισαν να επαναστατούν κάθε Τρίτη βλέποντας Λαζόπουλο, «πληρώνοντας» στο κίνημα το επαναστατικό τους χρέος, δεν αποτελούν τίποτα άλλο, παρά ψόφια ψάρια που παρασύρονται απ’το ρεύμα, απόδειξη της «αγελαίας συμπεριφοράς». Αυτή η εξέγερση, απέδειξε ότι σ’αυτό το ποτάμι δεν έχουν ψοφήσει όλα τα ψάρια και επίσης απόδειξε ότι γίνεται και «ανάσταση ζωντανών νεκρών». Αλλά πάνω απ’όλα, αυτή η εξέγερση, απέδειξε ότι δεν είμαστε ούτε ψάρια, ούτε πρόβατα, αλλά άνθρωποι, που ΑΚΟΜΑ μπορούν να αντιδρούν ενάντια σ’αυτό το παρακμασμένο και σάπιο απ’την μούχλα σύστημα, το οποίο συνεχώς αυτοκαταστρέφεται και δίνει τα όπλα στους ανθρώπους για να το ανατρέψουν και να το καταστρέψουν ολοσχερώς.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ…και……..ΠΡΟΣΕΧΩΣ…

Γι’αυτό όλοι όσοι θέλουν να ξεχάσουν, ας μάθουν ότι όχι μόνο δεν ξεχνάμε, αλλά δε συγχωρούμε κιόλας. Δε συγχωρούμε την αδιαφορία το μικροαστού. Δε συγχωρούμε τη δολοφονία του Αλέξη. Δε συγχωρούμε τη δολοφονία του Καλτεζά, του Τεμπονέρα, των Κουμή-Κανελλοπούλου, του Πέτρουλα, αλλά και όλες τις φυσικές δολοφονίες και ηθικές αυτουργίες των αγωνιστών. Θα μείνουμε στο πλαϊ αυτών που πεθαίνουν και θα αγωνιζόμαστε για το χυμένο άδικα αίμα τους. Οι δολοφονίες που έγιναν από τους έμμισθους μπράβους του κράτους καταγράφονται στη συλλογική μνήμη και δεν ξεχνιούνται με δάκρυα, λουλούδια και άναμμα κεριών. Αυτή η δολοφονία άλλαξε μια γενιά και την έκανε να βγει στους δρόμους. Σ’αυτήν την εξέγερση αμφισβητήθηκε οτιδήποτε στοιχειώδες, πλαισιωμένο , δεδομένο και επαναπροσδιορίσαμε τους ρόλους μας σαν άνθρωποι. Σ’αυτήν την εξέγερση ονειρευτήκαμε την κοινωνία του αύριο. Γι’αυτό και όλοι οι αστοί, όλοι οι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και λοιποί ρουφιάνοι, ας μάθουν ότι στο κουφάρι της αστικής τους δημοκρατίας, θα ανθίσει η κοινωνία της ελευθερίας. Ο Δεκέμβρης δεν ήταν η απάντηση στα εγκλήματα της εξουσίας, ήταν η ερώτηση προς μία παρακμασμένη κοινωνία. Από ‘δω και πέρα θα είμαστε απέναντί τους. Δεν θα δείξουμε καμία ανοχή, δε θα δεχτούμε καμία συγκάλυψη. Γιατί όσο υπάρχει τυραννία, καταπίεση και εκμετάλλευση, θα υπάρχει και το όραμα της εξέγερσης… Και τα οράματα είναι αλεξίσφαιρα…

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2009
«ΕΞΕΓΕΙΡΟΜΑΙ ΑΡΑ .. ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ»
A.CAMUS
Ένας χρόνος μετά λοιπόν.Ένας χρόνος σιγής. Ένας χρόνος με τα όνειρά μας σε υποστολή. Ένας χρόνος από την εκτέλεση του 15χρονου Αλέξη , από την εκτέλεση της γενιάς μας, από την εκτέλεση της δημοκρατίας. Ένας χρόνος μετά, και οι φιλήσυχοι νοικοκυραίοι επέστρεψαν στη ρουτίνα της καθημερινότητας , οι δρόμοι στους «νόμιμους» ιδιοκτήτες τους, τα αυτοκίνητα, και οι μαθητές, τα παιδιά του Δεκέμβρη, σύρθηκαν πίσω στις θλιβερές, γκρίζες σχολικές αίθουσες. Και τώρα;
Το φάντασμα του Δεκέμβρη ξαναπλανάται πάνω από την πόλη. Γιατί ο Δεκέμβρης δεν τους ανήκει, δε χάνεται στη λήθη, δε λειαίνεται .ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΕΤΕΙΟΣ. Ο Δεκέμβρης ήταν συλλογική κατάθεση αξιοπρέπειας, ονείρων και ιδανικών μιας ολόκληρης γενιάς. Ήταν το δίκαιο ξέσπασμα οργής για τη δολοφονία ενός από εμάς. Ήταν μια πέτρα ελπίδας που έσπασε τη βιτρίνα της κοινωνίας, της ατομικότητας και της αδιαφορίας. Ηταν κραυγή απόγνωσης από μια γενιά που την έπνιξαν στα υλικά αγαθά αλλά της στέρησαν το σημαντικότερο, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Ξαναβγαίνουμε στους δρόμους. Εμείς τα παιδιά του καναπέ και της τηλεόρασης δεν ξεχνάμε τόσο εύκολα το αδικοχυμένο αίμα, δεν συγχωρούμε όσους και όσα μας καταπιέζουν και διεκδικούμε τη ζωή που μας στερούν. Το Δεκέμβρη, ξαναπιάνουμε το νήμα του αγώνα και παλεύουμε απέναντι σε έναν κόσμο που μας θέλει στο περιθώριο.
Παλεύουμε γιατί η ελευθερία που μας τάζουν είναι ανάπηρη. Η ελευθερία τους είναι ελευθερία των εκατοντάδων αστυνομικών σε κάθε γωνία της Αθήνας, των ελεύθερων σκοπευτών στα αστυνομικά τμήματα, των ρουφιανοκαμερών , των κατεχόμενων Εξαρχείων, των προληπτικών προσαγωγών της κρατικής βίας και της καταστολής. Είναι ελευθερία που πνίγει στα δακρυγόνα τις πορείες, που ξυλοφορτώνει τους μαθητές και τους φοιτητές, που χτυπάει μετανάστες. Είναι ελευθερία που οπλίζει αστυνομικούς-ράμπο και δολοφονεί νεαρά παιδιά και μετανάστες. Η απάντηση μας:
«Χτυπάτε.
Βαριά η τιμή του πόνου.
Μη δείχνετε καθόλου ανθρωπιά.
Κάθε στιγμή να μας θυμίζει,
το δίκιο και το άδικο,
τον άνθρωπο και το χτήνος,
το έγκλημα και το καθήκον.»
Αλέκος Παναγούλης
Στείλτε μας όσα ΜΑΤ θέλετε, ψηφίστε τρομονόμους , κουκουλονόμους. Εμείς θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε στο μέλλον που φτιάχνετε για εμάς, χωρίς εμάς. ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
Παλεύουμε γιατί όσα μας οδήγησαν στο περσινό ξέσπασμα είναι ακόμα εδώ και συνεχίζουν να μας καταπιέζουν. Οι ίδεις καταθλιπτικές αίθουσες, τα ίδια βαρετά βιβλία, η εξετασιομανία, τα φροντιστήρια, το άγχος και η καταπίεση. Μας έμαθαν να παπαγαλίζουμε και ξεχάσαμε να ζούμε. Και εμείς απαντάμε, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ. Θέλουμε να ζήσουμε!
Η Μαθητική Πρωτοβουλία "Resistance" δημιουργήθηκε για να συζητήσουμε για όσα μας καταπιέζουν, για να οργανώσουμε τη δράση μας, για να παλέψουμε για το μέλλον μας, για να ξανακάνουμε δικά μας όσα μας στέρησαν, για να ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΟΛΥΜΟΡΦΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ!
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 6/12 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 13:30!
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 7/12 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 12.30!
Τηλέφωνα επικοινωνίας:6986606782,6973754972,6981729702